Ultima data knd am plans eram la tzara si a fost acum Duminica , cand am aflat k e mami in spital
, de fapt era de vineri in spital si nu m-a sunat sa nu ma necajesc
...si mi-a zis varame aduminica ...aoleu...eram la trenul de footbal cu unul dintre adoratii mei frati Marius
nu mi-am putut stapani lacrimile ...am mers acasa fratemio in spatele meu ...veneam amindoi , bunica era in casa , am ramas afara ...fratemio merge si ii abureste nush ce la bunica , si aud k incepe bunica si plange si ma cheama in casa ...sa-i zic ...eu ( fratemio le infloreste de obicei
) nu am mers in casa ...am strigat de afara la fratemio ... ( cum vorbesc de obicei cu el ) si i-am zis sa iasa afara din casa sa nu ma duc la el... a iesit bunica ...nici nu i-am putut rasp. la nicio intrebare knd mi-am dar drumul la plans stateam pe scari ...autobuz sa vin acasa nu aveam numai la 19: 30 , si eu am aflat vestea la 12:30 ( ceva de genu ) am vrut sa vin pe jos in Zalau ...si a m-a dus celalalt fratior la un prieten de al lui si m-a adus cu masina
. M-am dus pe la varamea ( de la care am primit vestea ) ...tot cu lacrmi in ochii , varu ma incuraja ...si imi tot povestea alte chestii , dar degeaba , am mers cu varamea la mami ...in sfarsit ...tot nu mi-a trecut numai dupa un timp , si cu spatele stateam la mami sa nu vada ca imi curg lacrimile
In fiecare seara ma rog...pt. mai multe chestii pt. mami si bunicutzele mele fara numar ...